Transcriptie van de video van Project Avalon
tussen Bill Ryan en Inelia Benz op 10 maart 2011
Rond de 36 pagina’s deel II
er komt nog 1 deel.
Bill: Okay. En dat roept een vraag op – je zegt dat je verteld werd om dit of dat te doen.
Inelia: Ja.
Bill: Door wie werd je dat verteld? Hoe werd je dat verteld?
Inelia: [lacht] Dit is – yeah, ik denk dat dit een heel interessante vraag is.
De informatie komt heel helder door, normaal begeleid door synchronistische gebeurtenissen die, als ik ze mis, dat me telkens weer wordt verteld. Doordat er… een boek van de plank valt. En een kind zou dezelfde zin zeggen op het zelfde moment, wat de titel van het boek was. Een radio zou spelen en er zou een lied zijn te horen dat over hetzelfde ging. Dus, mij werd het eigenlijk heel duidelijk gezegd, maar vaak, met betrekking hierop – zijn het meer praktische dingen.
Zeg, ga naar het park en ga op de bank zitten. Er zal een meisje naast je zitten die haar lunch eet, en het is nodig dat je naast haar zit. Als ik die informatie kreeg zou ik dat doen. En zeker genoeg zou dan het meisje opduiken. Alsof zij het geziene was dat ik had doorgekregen en dat ze haar lunch zou eten en dan weggaan. En dat was dan alles dat nodig was.
Bill: En misschien, ik neem nu gewoon het voorbeeld van dat meisje op de bank, zou je niet weten waarom en zou je nooit weten waarom.
Inelia: Ja. En ik heb het nog nooit moeten weten.
Bill: Het is gewoon een opdracht.
Inelia: Yeah.
Bill: Okay.
Inelia: Yeah.
Bill: En je bent er altijd totaal zeker van op een bepaald niveau van weten dat als je een van die opdrachten krijgt, dat dit het juiste is dat je moet doen en je twijfelt er niet aan.
Inelia: Ja.
Bill: …je zit er niet aan vast en je doet het gewoon. Is dat zo?
Inelia: Ja. Er was een tijd toen ik tiener was… je weet dat elke tiener rebelleert, ja? En een deel van mijn leven moest gaan over het leren om mens te zijn. Dus moest ik ook door die rebelse tijd gaan – en ik rebelleerde tegen alles, ook tegen dit. Het is zoiets als me gezegd werd: “Je moet heel zachtjes en rustig lopen en geen golven maken in het astrale.” Dan ging ik dus schallend en zingend en springen bij alles. [lacht] Het is alsof… ik maak dan heel veel lawaai…. In het astrale. [lacht]
Bill: In het astrale? [lacht]
Inelia: Ja. [lacht] ja. Okay.
Zoiets dan. Zelfs als tiener dan, ja? En er waren enkele punten waar me gevraagd werd om bepaalde dingen te doen en ik zei: “Nee, dat wil ik niet doen. Ik heb er geen zin in. Ik kijk nu naar de tv.” Of wat dan ook. Ik luister naar muziek of.. dat typische… als je moeder zegt: “Ruim je kamer op.” ‘Jeah, ja hoor.” [gelach]
En op dit niveau ging ik dus door alles heen, wat een beetje komisch is als je er over nadenkt. Want… daar is dit wezen hier dat verondersteld wordt deze grote opdracht te vervullen en dat gaat nu door een tiener opstandige fase. En… Maar ik leerde heel snel dat ik dat niet moest doen. [lacht] Omdat dingen dan heel erg fout gingen als ik dat deed… nee zeggen.
En het was echt … een beetje komisch, veronderstel ik. Op een keer zei ik wat stouts tegen mijn moeder en ik wist dat ik dat niet moest zeggen. En ik herinner me nu niet meer wat dat was, en mijn hand kwam omhoog en [lacht] sloeg me in mijn gezicht en ik ging: “Au! Dat deed pijn!” [lacht] maar het was niet echt naar. Het was meer iets dat je van binnen voelt. Ik had dat niet moeten zeggen. Het was maar iets. ..
Ik kan me niet meer herinneren wat het was…. Waarschijnlijk iets zoals… ‘Oh, je hebt grijze haren.’ Wat dan ook. Iets van hoe ze eruit zag waarschijnlijk. Gewoon om stout te zijn.
Bill: En onmiddellijk sloeg je je zelf in het gezicht. [lacht] Dat is een prachtig verhaal.
Inelia: [lacht]. Ja. Dat is echt een grappig verhaal. En het deed echt zeer.
Maar andere keren, toen het wat serieuzer was en ik er niet naar luisterde, was er een soort van dringendheid, zoals: ‘Doe het nu. Doe het! Doe het!’ en het was het als een groeiende dringendheid dat als je het niet doet, er iets verschrikkelijks gaat gebeuren. Ja? En ik kon dat niet ‘af’ zetten, dus werd het steeds erger en erger en dan moest ik naar die plek rennen of waar het was, en daar moest ik zijn. En dan was ik natuurlijk buiten adem [lacht] Dus leerde ik heel snel dat dit … niet een eigen keus was. Het was niet iets waar ik wat over te zeggen had.
En dan komen we aan een andere kant daarvan. Waar zit dan de vrije wil? Ja? En we spraken er eerder een tijdje over. Maar wat betreft het doen van die dingen die ik moest doen, is het een hele goede manier om te vertellen wat het ego je zegt te doen, of het ’t ego is dat zegt wat je moet doen. Of het andere negatieve entiteiten zijn die je proberen over te nemen om slechte dingen te doen, of misschien dingen waarvan jij denkt dat ze wel goed zijn, maar dat eigenlijk niet zijn. Of komt dit echt van de Bron, zoals ik het beschrijf.
We kunnen er veel namen aan geven en mensen zullen… ik merk dat mensen het beter begrijpen als ik zeg ‘mijn gidsen’ of ‘mijn hoger zelf’ zegt dat nu. En dat zullen ze begrijpen. En dat is waar. Het is waar. Dat gebeurt er. En ik hoefde het niet te vertalen of het een persoonlijkheid te geven, dus deed ik dat niet… ook al zei ik mijn gids vertelt me dit nu te doen, ik kan het niet beschrijven en dat beschrijft het perfect. Voor mij was het geen gids entiteit. Het was gewoon hetzelfde maar als je de identiteit wegneemt, dan zou het gewoon dat ding/doen zijn. Zo komt het door.
En de manier, de echte goede manier om te onderscheiden tussen dat, die zuivere energie van de Bron die je gids is of je hoger zelf, en het ego of een andere entiteit die je probeert te beïnvloeden, is om te luisteren naar je lichamen. En de beste manier om te leren hoe je dat doet is om in een heel heel open ruimte te gaan in jezelf en dan jezelf een leugen te vertellen. In plaats van dat je zegt je naam is Bill, zeg je dan: ‘Mijn naam is George’. En dat resoneert dan verkeerd. Op de een of andere manier, ergens voelt het niet in orde, het voelt dan fout. En dan weet je of iets waar is en wanneer dat niet zo is. Als het de Bron is en als die het niet is. Als JIJ het bent – het echte hoger zelf-jou en wanneer die dat niet is.
Bill: Het is eigenlijk net als wat ze doen om een leugendetector te kalibreren.
Inelia: Ah, zo is het [ze grinnikt] . Ja.
Bill: Die doen hetzelfde.
Inelia: Juist.
Bill: Ze vragen iemand om met opzet een leugen te vertellen, zodat ze de reactie op de machine zien.
Inelia: Juist.
Bill: En in feite doe je dat ook met pendels… {onverstaanbaar….}
Inelia: Ja. Precies, dat is een hele goeie manier om het te zeggen Yeah. Yeah.
Bill: Ik begrijp het. Nu, okay. Dus als we nu dat meisje op het parkbankje nemen als een voorbeeldje, als je een weten krijgt, een directe kennis dat het dat is wat je moet doen, en je gaat ernaar toe, en werkelijk, daar is ze. En er gebeurt iets, vermoedelijk, maar je kunt niet weten wat dat is. En als dan het meisje weggaat, dan is dat het eind van je opdracht.
Inelia: Ja.
Bill: Het kan zijn dat je haar genezen hebt of geheeld hebt of haar gestopt hebt van zelfmoord of een probleem hebben opgelost of zo. Maar wat is dat proces? Hoe werkt het? Hoe kun jij uitleggen wat er gebeurt?
Inelia: De beste manier om het te beschrijven zou zijn dat mijn aandacht naar haar gaat. En ik ben daar in iedere dimensie 110 %, op dat moment in iedere tijd-ruimte. Zo kan ik… Maar ik doe niks. Ik heb geen bedoeling. Ik heb geen enkele hechting als resultaat. Ik heb ook geen nieuwsgierigheid. Niets. Het is gewoon een complete focus/aandacht. En wat er schijnt te gebeuren is dat er dan iets anders is – wat het ook is, de Goddelijke kracht, energie, chi, wat ook – die doorkomt en direct in haar gaat om iets op te lossen, of wat anders ook te doen, waarvan ik geen idee heb wat dat is. En dan is het klaar.
Bill: Er moeten sommige… enkele voorbeelden zijn die je kunt geven waar je daar wel een feedback van kreeg en je een transformatie effect zag. Kun je wat voorbeelden geven?
Inelia: Ja. Bijvoorbeeld… Yeah.. er is een voorbeeld en gaat terug naar een persoon die Portugees sprak, toen ik een tiener was. Ik was ongeveer een jaar of 12 of 13 toen. Laat me even denken. Ik denk dat ik 13 was maar ik kan ook 12 geweest zijn [lacht]. En mijn moeder was een heel hartelijk persoon, heel extravert en zij had party’s in haar huis, de meeste weekenden. Dus er was altijd een party in ons huis. En er waren zo’n 50 mensen op die feestjes. En op dat moment… Normaal gesproken, en ik ben geen extrovert, kwam ik in de ruimte en dan scande ik de ruimte en zag ik wie er op hoog niveau vibreerde of wie er vibreerde op het laagste niveau, en daar ging ik dan naast zitten. Dat is wat ik deed.
Bill: Gewoon omdat jij dat wilde.
Inelia: Ja, dat was het meest natuurlijke voor me om te doen.
Bill: Okay.
Inelia: Daarom kwam ik toch hier, denk ik. Ja? Het is net zoiets als, waarom ademen we? Omdat je dat moet. [lacht}Of misschien was het iets dat we doen. En… dus zat ik naast hen en voelde hun vibratie steeds hoger en hoger gaan. Zo nu en dan keek ik en zag stukjes schaduw en ik haalde die dan weg. Maar alleen als me dat gezegd werd. Het is net als, oh kijk naar dat focus. Het focus op dat kleine beetje… en als ik er naar keek zou het gewoon oplossen en verdwijnen.
Maar nu die persoon waar ik naast zat, zoals ik zei, enkele uren. En we praten een eind weg. We hadden een enorm lange conversatie over allerlei verschillende dingen, andere onderwerpen en zo. En opeens keert hij zich naar me om en zegt: ‘Waar leerde je Portugees?’
En ik kijk hem aan en zeg: ‘Nooit. Ik ken geen Portugees.’ En hij zegt: ‘Oh, maar je sprak Portugees tegen me de laatste twee uren.’ En ik kijk hem aan en zeg: ‘Nee, dat deed ik niet.” In die tijd was de voornaamste taal Spaans. Dus zei ik: ‘Ik sprak eigenlijk Spaans.’ En hij weer: ‘Nee, dat deed je niet, ik kan geen Spaans. Jij sprak Portugees tegen me.’ En ik zei – op dat moment dacht ik: ‘Oh die vent is een beetje gek [lacht]. Dus ik sta rustig op en ga naar de andere kant van de kamer.’ [grinnikt] Ja? Dus, dat wat ik zei, was : ‘Oh, nou, het was fijn met je te praten.’ En ik stond op en ging naar de andere kant van de kamer.
Enkele dagen later, dat kan ongeveer een week later geweest zijn kwam hij terug naar huis en sprak met mijn moeder. En ik luisterde mee, En hij zei dat toen hij op het feestje was, en hij enkele maanden wist dat hij een terminale ziekte had en dat hij nog maar een paar, zeg maar weken had om te leven. Ik weet niet welke ziekte dat was. Dat hij na het feestje naar de dokter was geweest en dat hij niet langer meer die terminale ziekte had. Hij was genezen. Er was niets mis met hem. En …
Bill: Het was gewoon verdwenen.
Inelia: Het was gewoon verdwenen. En hij wist onmiddellijk dat ik het was geweest, volgens hem. Ja? Omdat hij uit Brazilië kwam en in Brazilië hebben ze veel kennis over healers en wat healers kunnen doen. En volgens hem was een van de dingen die deze mensen kunnen, in vreemde/andere talen spreken. Dat er speciale kinderen en volwassenen waren die met de patiënt in hun eigen taal kunnen spreken, natuurlijk. Dus wist hij – hij had twee en twee samen opgeteld. En hij kwam terug, en hij wilde me bedanken voor zijn genezing en zo.
En toen… Dus, dat was een feedback van iets dat er was gebeurd waarvan ik geen idee had wat er die tijd gebeurde. Ik had er ook geen idee van dat hij ziek was. En ik had er geen idee van dat hij genezen was. En tot op vandaag, is mijn herinnering dat ik Spaans sprak, omdat ik er geen idee van had dat ik in Portugees sprak. En echt, dat was helemaal niet toepasselijk voor mij. Ik hoefde dus niks van die dingen te weten. Ik wist het echt niet. Maar ik ontdekte dat dus. En daarna zijn er andere dingen gebeurd. En soms komen mensen en zeggen: ‘Weet je, dit is er gebeurd’ of wat dan ook, en soms is er een derde persoon die niet wist dat ik een paranormale opdracht had verricht me later zegt zoiets als: “Ik had een droom die ik jou moet vertellen. Mij is gezegd dat ik jou deze droom moet vertellen.” En dat is normaal de conclusie voor het werk dat ik gedaan heb. Dus vertellen ze me wat er gebeurde. [grinnik]
En het is echt interessant omdat ik normaal gesproken niet nieuwsgierig ben. Ik ben niet nieuwsgierig naar wat er gebeurt of om erkenning te krijgen of dat er tastbaar bewijs is. Maar wat ik ontdekte is erkenning en tastbaar bewijs is wel nodig voor anderen.
Bill: In dat geval manifesteert zich dat als deel van het hele pakket.
Inelia: Ja. Ja.
Bill: Ik begrijp het. Dat is fascinerend. … Dat is echt fascinerend. En … Okay. Dus jij gaf een voorbeeld van iemand die fysiek was bevrijd van een ziekte, genezen werd van een ziekte, gewoon omdat je naast hem zat en enige uren met hem sprak. Welke andere transformaties kunnen dan gebeuren? Ik bedoel, ik veronderstel dat het meer is dan alleen stoffelijke genezing.
Inelia: Ja. Er zal… net als een ontwarring van energieën, zijn, soms in de persoon, zodat ze helderder kunnen denken. En soms word ik naar een lichtwerker gestuurd die een opdracht moet afmaken, of die een opdracht moet doorzetten waarvan ze op het punt staan die te laten vallen. Ja? En dat is ook een paar keer gebeurd. En dat heeft zich op verschillende manieren laten zien. En…
Bill: Dus, het is dan een soort ondersteuningswerk voor mensen die al goed werk staan te doen.
Inelia: Juist, ja. Precies.
Bill: Okay.
Inelia: Want zie je, net als een lichtwerker, specifiek iemand die een grote opdracht heeft die zal ook hun …. er zullen entiteiten zijn en mensen om hem te doen stoppen. Ja? En er zijn momenten in de tijd waarop ze uit die opdracht gehaald zouden kunnen worden. Of stoffelijk, of compleet, of door hun wil te stoppen om met die opdracht verder te gaan. Of zelfs, zijn er kritieke ogenblikken waarop die persoon met hun opdracht zal beginnen en dat ze dan op zo’n beslissingspunt zitten en dat er zoveel negativiteit in hen wordt ingespoten dat ze waarschijnlijk zullen besluiten om het niet te doen. Dus dan kom ik erbij en ben ik het tegenwicht zodat ze een keuze kunnen maken met de vrije wil.
Bill: Zonder dat ze negatief worden beïnvloed.
Inelia: Ja. Ja.
Bill: Dus, het is dan alsof je hen afschermt van negatieve invloed waardoor ze hun eigen vrije wilsbesluit kunnen maken.
Inelia: Precies. En dan kunnen ze besluiten om door te gaan. En ze kunnen besluiten om niet door te gaan, maar dan is er vrije wil. Het is een innerlijk besluit, niet gedwongen door het negativisme dat in hun richting komt.
Bill: Heb jij enig idee [zucht] of vermoeden of kennis dat er enige, tamelijk grote dingen zijn die je gedaan hebt, die tamelijk grote, grote dingen zijn, ik bedoel, niet voor iemand of voor een mens zijn persoonlijke leven, maar iets dat meer, meer verreikend dan dat is?
Inelia: Ik begrijp de vraag niet echt, omdat het allemaal over individuele mensen gaat ten slotte. Ik bedoel het zijn verschillende dingen die ik doe. Alles wat ik doe is mijn aandacht richten op iets of iemand en dan zal dat iets of iemand in staat zijn om hun vibratie … op te lossen, (te ontbinden). Dat is alles… En dan moeten we terugkeren naar waar het allemaal voor is. En het gaat allemaal over het doen omhoog gaan van het vibratieniveau van de planeet. Dus, bijvoorbeeld, als ik mijn aandacht leg op een buitengewoon negatief wezen, wat pas nog gebeurde – nou, dan heb ik dat best een beetje gedaan, maar…. [lacht]
Er was er een die echt enorm was. Een werkelijk groot negatief wezen. En als ik mijn aandacht daar op richt, is het alsof het hele universum er naar kijkt, naar dit wezen. En dan kan dat wezen diverse soorten dingen doen. Ze kunnen wegsmelten in de eenheid. Ze kunnen hun lichaam laten vallen en vertrekken… en ze kunnen opnieuw gaan incarneren op een planeet waar het in orde is om negatief te zijn, maar het is niet in orde om het nu op planeet Aarde te doen, op dat niveau. Ja? En… of zij kunnen vragen om clementie/genadigheid. En ze kunnen in een lichtwezen worden getransformeerd. En … Dus, kortgeleden had ik een ervaring toen me gevraagd werd om bij dit buitengewone negatieve wezen te zijn, echt een echt negatief persoon op de planeet. Op een psychisch/paranormaal niveau – het was niet op een allerdaags niveau. Ik bedoel dat deze persoon buitengewoon krachtig was op elk niveau. Op een sociaal niveau, een paranormaal niveau, een mystiek niveau. Erg, erg machtig. Zeer, zeer duister.
Bill: En zonder nu in alle details te gaan, behalve als jij dat wilt, wat was het resultaat van die opdracht, of van die missie met die persoon?
Inelia: Dat was een heel interessant resultaat, omdat een van de dingen dat me gevraagd was om te doen, om rond die persoon te hangen, in zijn ruimte. En dat wilde ik niet doen, omdat een onaangenaam, vies persoon was [grinnikt] Heel negatief. Hij liet me spul zien dat … verschrikkelijk was, over dingen die hij normaal doet of deed in het leven, aan anderen, op een massale schaal. En … Dus ik had eigenlijk geen zin om er omheen te hangen. En toen kreeg ik door – ik sprak met een vriendin van me die een zeer, zeer afgestemd paranormaal medium is en ook heel erg bewust. En ik vertelde haar dit verhaal en toen zei ik: “Nou, het voelt alsof deze vent al zijn kracht heeft. Het is net alsof hij de meest krachtige persoon op de planeet is. Maar hij kan er niemand over vertellen. En hij wil dat ik het boek schrijf over wat hij kan doe en wat hij in zijn leven heeft gedaan.”
En zij zei: “Weet je, ik voel erg sterk dat jij dat moet doen. Ik denk dat je bij hem moet zitten en hem dit boek laten schrijven.”En dit bij hem zitten en het boek schrijven is dus op een heel paranormaal niveau. Ja? We hangen dan rond op een paranormaal niveau en hij dicteert dan het boek aan me. Dus, dat deed ik. Ik hing een paar weken om hem heen en ik schreef notities op en het waren de meest verschrikkelijke dingen die deze persoon aan het doen was.
En toen ging ik naar Google, en deed ik wat research. En dit soort dingen is al gedocumenteerd! Het is dat er mensen zijn die schrijven over: ‘Dit is wat er gebeurt en dit is wat die mensen staan te doen.’ We spraken over menselijke offers … zoals kinderen die geofferd worden en dat hun bloed wordt gedronken en dat soort dingen. Het is gewoon… gewoon niet van deze wereld, dingen waarvan je je nooit kunt voorstellen dat die op de planeet gebeuren. En dat is die kerel waar we over spreken.
Een paar weken nadat ik deze belevenis had kwam ik uit mijn lichaam en werd ik naar een enorm huis gestuurd. Nu.. als ik een villa zie is dat een normale… hoe vertaal je dat, dat is het wezen van die persoon, misschien het lichaam en het leven van die persoon. En dit was een enorme villa.
En er stond een andere persoon buiten. Dat was een man en hij was… Toen ik naar hem keek dacht ik: “Dat lijkt me een medium.” En hij had al die boeken en kruisen en dat soort dingen bij zich. En hij wachtte om in het huis te gaan om dat wezen te doen verdwijnen. Ja? En ik dacht toen: “Oh, lieve help. Als hij dat huis is gaat wordt hij gebraden frietjes. … [lacht] die wordt helemaal vernietigd. Hij moet hier blijven.” Dus ik zond een soort beeld naar hem ‘Blijf hier. Ga het huis niet in.’ En dat deed hij. Hij bleef daar.
En toen ging ik zelf het huis in. En dat was totaal duister. Het was zeer evil/boze energie. En als ik die situatie inga, dan is er geen oordeel. Op het moment dat je oordeel in die duisternis spuit, ben je er geweest. Dan wordt je vernietigd. Dan kun je er niet zijn. Het was alleen maar energie. Het was net als… ik zweef in blauwheid of in roodheid of in groenheid. Zo ervoer ik het. Intellectueel wist ik: “Oh, dit is dus wat evil is. Dit is wat voor kleur boosheid is of wat dan ook. Dit is hoe het in de vingers voelt. [ze wrijft haar duim en vingers over elkaar] Zo voelt het tegen mijn huid. [ze veegt langs haar wang]
En ik ging het huis door en vond hem zittend op een troon in een ruimte. En hij zat er gewoon en hij keek naar me. En het was net… de totale energie was zuiver, onversneden kwaad. En ik zat naast hem. En ik keek alleen maar. Ik keek gewoon naar hem en hij keek naar mij. En ik had geen agenda (doel) Ik wist niet wat er ging gebeuren of zo. Ik zat gewoon bij hem.
En opeens stuurde hij een gevoel, een beeld, een vraag om genade. Dat overrompelde me. En zo gauw hij dat deed, voelde ik in mij die enorme toeloop van energie – Chi – dat was zuivere ongeconditioneerde liefdestroomde licht in hem en het was net als: “Whoa!” Het is net… Het was niet van deze wereld. En toen was ik weg vandaar. Ik was terug in mijn lichaam en het ging in mij: “Whoa, wat was dat? Wat gebeurde er met hem? “ naar hem. En er
En natuurlijk, dan komt het menselijke deel naar binnen en zegt: ‘Hoe kan dat gebeuren? Ik zou hem gedood hebben of wat dan ook. Kijk naar al die lelijke dingen die hij deed.’ Ik ging even door die menselijke emoties of wat dan ook…..
Bill: Reactie als een mens?
Inelia: Reactie, ja. Een ogenblik een reactie als mens. Het was een ogenblik: ‘Hoe kan dit?’ Deze persoon had dit allemaal gedaan, al duizenden jaren. En hem werd genade gegeven en geschoond.’ Maar daar kan dat oordelen van de menselijke kant of lichaam niet mee gelijkgesteld worden, als ik dat werk doe, omdat dan deze mens [ze maakt een gebaar naar zichzelf] vernietigd zou worden en het werk niet had gedaan wat het omhoog gaan van het vibratieniveau van de planeet is. En die hele negatieve lading oppakken en die in het licht te keren, dat doet het heel veel omhoog gaan.
Bill: Yeah.
Inelia: Dus, missie voltooid.
Bill: En mensen hebben elkaar al duizenden jaren veroordeeld, als het niet langer is, en dat heeft helemaal niets veranderd.
Inelia: Het heeft niets veranderd. En het meest interessante – en dit gaat terug naar objectief bewijs – dit was een subjectief bewijs, maar dit ging over iemand anders. Een vriendin van me, die ook een paranormaal medium is, ze belde me op met een van die dromen die ze had… absoluut moest ze me dat vertellen… Ze emailde me. Ze belde me niet. Ze emailde me.
En ze zei: “Ik moet je deze droom vertellen. Ik weet niet waar het over gaat. Ik weet ook niet wat het betekent maar ik weet dat ik het met je moet delen.” Ze zei dat ze in een enorme villa was gegaan, en grote villa met mij en die andere persoon die een wel bekend medium was – een man. En we liepen om het huis heen en ze zei… ze is een Feng Shui [ze spreekt het uit als Feng Shwee’] expert. Een Feng Shui expert. Hoe spreek je dat uit? Feng Shui?
Bill: Feng Shui [hij spreekt het uit als ‘Feng Shway’]… denk ik.
Inelia: Feng Shui, Okay. Dus zij is een Feng Shui expert. Dus weet ze van de energieën in een huis. Ze gaat naar binnen… als ze een huis binnengaat, leest ze de energieën met haar medium bewustzijn en dan maakt ze veranderingen om die te veranderen.
Ze liep rond dit huis en ze zei dat het krakend schoon was. Het was compleet leeg en schoon, alsof er helemaal geen energieën inzaten. En ze kon zien waar schilderingen van de muren waren gehaald en alles dat was weggenomen. En toen ik… een van de dingen die gebeurden toen dat was voltooid met dat huis en na die persoon met licht was overstroomd, voelde het alsof hem genade verleend was en hij al zijn middelen met zich mee had genomen.
En nu vertelde zij mij die droom over wat het slot was van dat andere, dus ik kreeg dus een soort antwoord, weet je? [grinnikt]
Bill: Ja.
Inelia: Wat er gebeurde, Yeah. Dat was hij.
Bill: En dus, om dit even samen te vatten, die villa die jij bezocht had, dat was de echte plek, dit was niet een soort symbolische, astrale situatie?
Inelia: Juist.
Bill: Dit was een echte villa in het stoffelijke universum. En hij was daar echt in een lichaam, en zat op zijn troon. En toen, astraal of in een of andere niet-fysieke vorm, zat je naast hem, maar hij wist dat je er was?
Inelia: Ja, Oh, absoluut.
Bill: Als menselijk wezen in de echte tijd wist hij dat jij daar was?
Inelia: Oh, ja.
Bill: Okay.
Inelia: Hij was zich daar buitengewoon bewust van. Hij wist. Ja.
Bill: Mm-hm, Dus dat is een voorbeeld, als ik begrijp wat je zegt, dat door gewoon stoffelijk naast iemand te zitten en je hele aandacht erop te richten – eerder zei je 110 % aandacht op die persoon – dan had dat een soort transformatie effect doordat iets door jou heen werkte?
Inelia: Precies, ja.
Bill: En er is niks dat je erbij voegt, je denkt niet, je oordeelt niet, je bedenkt niks.
Inelia: Nee.
Bill: Je bent alleen een lens?
Inelia: Juist. En de reden waarom het op die manier nodig is, is om als je dingen op de planeet beïnvloedt en specifiek menselijke zaken/dingen, je mens moet zijn, anders bemoei je je ergens mee. Maar als menselijk wezen kun je feitelijk wel dingen doen om te beïnvloeden en om je met de mensheid te bemoeien en in het collectief tussen beide te komen.
Dus is het als het ware een kleine lus in de bemoei-wet,(de wet van tussenbeide komen) zoals een clausule die iemand kan gebruiken om dingen te laten gebeuren.
Bill: Ja. Dus jij… Dus wat ik jou hoor zeggen dus is dat je als menselijk wezen jij jezelf daar neerzet, en je focust je en dan word je die lens. Je neerzetten op de juiste plek en dan werkt iets door jou heen?
Inelia: Ja.
Bill: En jouw functie is in de grond dus om die lens te zijn en die lens te bewegen op de juiste tijd volgens jouw instructies?
Inelia: Ja.
Bill: En dat er geen persoonlijkheid of ego vastzit aan dit alles? Het is alleen maar een functie?
Inelia: Juist. Het is gewoon een functie. En de andere kant van die lens, is dat andere wezen. En dat wezen moet een vrije wil connectie met mij hebben. Ik kan mezelf niet dwingen naar iemand. Negatief, positief, hoe je het ook wilt noemen – de kleur van hun werk hier. Ik kan die verbinding met iemand zelf niet forceren. Er moet een vrijwilligheid zijn bij die andere partij om zich met me op een bepaald niveau te verbinden.
Bill: Als je naast dat meisje op het bankje in het park zit, is daar dan ook een soort verbinding? Zoals ‘hallo’ of iets zodat zij erkent dat je er bent en dat het goed is dat je er bent?
Inelia: Juist. De … normale overeenkomst zit op een hoger niveau. Dus heeft ze al toegestemd in het hebben van een soort hulp, op dat moment en ze kan zelfs al om hulp hebben gevraagd, om hulp hebben gebeden en dat die hulp kwam.
Bill: Juist. Ja. Ja, dat begrijp ik.
Inelia: Maar op stoffelijk niveau, specifiek als ik te maken heb met een lichtwerker die helemaal bewust is, wil ik, kan ik hem alleen laten weten dat ik er ben en dan moeten ze me uitnodigen en vragen [lacht] of toestemmen met de interactie.
Bill: Ja, nou, laten we even deze stap zetten… dit is zo prachtig om iemand te interviewen die telepathisch is, omdat je precies weet wat ik je nu ga vragen [lachen beiden] Als jij mij als doel had gekregen… Okay. Telepathie werkt eigenlijk niet met een camera. Je moet eigenlijk wat zeggen! Mijn naam werd aan je gegeven. Is dit juist?
Inelia: Juist. Soms…
Bill: Bill Ryan. Gewoon zo?
Inelia: Nee, gewoon Bill.
Bill: Bill?
Inelia: ‘Bill’ en ‘Avalon’.
Bill: ‘Bill’ en ‘Avalon’
Inelia: Yeah.
Bill: En dat betekende niks voor jou?
Inelia: Nee, niks. Ik had nog nooit eerder van je gehoord! Het spijt me. [ze lachen beiden]
Bill: Dus…
Inelia: Maar dat gebeurt vaker. Ik krijg een naam en wat er normaal gebeurt is, dat het me soms weken kost om die te vinden, om die persoon of de relatie ermee te vinden, omdat ik ook andere aanwijzingen krijg. Maar met jou ging dat heel snel. En normaal, als ik iemand snel vind, komt dat omdat het urgent is. Maken of breken, zoiets. Ik heb er geen idee van, normaal [lacht] maar… Soms word me dat heel grafisch getoond.
Voor jou kreeg ik dus Bill en Avalon. Dus ging ik op mijn computer. Ik tikte Bill Avalon, en jouw website kwam tevoorschijn. En je interview… het laatste interview kwam. Dus ging ik naar jouw forum en ik zette er een berichtje op dat als tip bedoeld was om jou te ontmoeten. Het was een mail waar energie achter zat, zodat die niet gemist zou worden. Maar dan moest jij eigenlijk contact met me leggen omdat ik het niet kon doen… ik kon niet van mijn pad afgaan, zoals zeggen: ‘Ik moet met je werken.’ [grinnikt] Ja?
Bill: Ja, jij moest op mij wachten zodat ik je kon benaderen?
Inelia: Ja.
Bill: Wat precies was wat ik deed.
Inelia: Juist. Yeah. Ik kan feitelijk zeggen: ‘Kijk, hier ben ik.’ Dat kan ik doen. Door een email te zenden of een persoonlijke boodschap of een post neerleggen met een bericht dat ik hier ben. En dan moet die andere persoon zeggen: “Ik wil je graag ontmoeten.” “Ik wil contact met je hebben.” of “Ik wil graag met je praten.”
Bill: Dus de manier waarop dit met mij werkte was een perfecte ‘case study’, een ‘studie van het geval’ over hoe je altijd werkt? Is dat zo? [lacht]
Inelia: Ja, zo was het. Ja. Yeah.
Bill: Dat is zo verbijsterend. En hier zitten we dan. All right! En die opdrachten of missies of taken – hoeveel heb je daar al van ondernomen in je leven?
Inelia: [ze opent wijd haar mond] Oh, dat is onmogelijk te zeggen.
Bill: Honderden? Duizenden? Hoe.. Hoe groot…
Inelia: Heel veel. .
Bill: Een heel groot aantal.
Inelia: Yeah. Yeah. En zoals ik zei, sommige ervan zijn maar klein. Bij sommigen is het zo dat ik gewoon ergens naar toe moet en ergens moet zijn of iets moet zeggen tegen iemand.
Bill: Gewoon iets kleins dat een klein stukje van een dag is?
Inelia: Juist. Yeah.
Bill: En nou iets anders. Ik denk dat je me vertelde dat er bepaalde opdrachten zijn die doorgaan….
Inelia: Die jaren doorgaan.
Bill: … heel lang doorgaan.
Inelia: Ja…. soms jarenlang.
Bill: Begrijp jij er iets van waarom iets soms een lange tijd nodig heeft om zich op te lossen?
Inelia: Nee. Daar heb ik nog nooit naar gekeken. Ik ben nooit nieuwsgierig geweest over waarom iets heel snel gaat of helemaal niet.
Bill: Omdat het niet jouw rol is om iets te analyseren?
Inelia: Juist, het is niet mijn rol om dat te analyseren of er nieuwsgierig naar te zijn of om te proberen er puntjes op te zetten. [lacht] Dat wordt voor mij gedaan!
Bill: Ja. Ben je nieuwsgierig? Of zeg maar onderdruk je jouw nieuwsgierigheid?
Inelia: Ik ben het helemaal niet.
Bill: Je bent helemaal niet nieuwsgierig?
Inelia: Nee. Nee. Het zijn gewoon aandachtspunten. Ik bedoel ik moet mijn aandacht op zoveel dingen zetten, dat als ik probeerde om me ook op nieuwsgierigheid te richten… je kunt maar zoveel dingen tegelijk doen. [lacht]
Maar het is entertaining en lollig als het bewijs komt of de synchrone dingen komen, die laten zien waarom en hoe en al die andere dingen, omdat ik niet werk voor mezelf. Dit wordt allemaal georkestreerd door hogere wezens, of het zelf, of wat ook, het universum. En er zijn duizenden en duizenden mensen op de planeet aan het doen wat ik aan het doen ben. En duizenden en duizenden anderen, en miljoenen anderen die weer andere dingen doen, waar ik niet eens kan bijkomen, maar dat is een deel van wat ik aan het doen ben.
Bill: Hmm. Wat is de beste manier waarop je kunt beschrijven wie of wat het is waar jij je informatie van krijgt, zoals die zich richtende informatie. Waar gaat dit over? Wat is de bron van informatie, de richting, Wat?
