Arcturian Corridor, Voorbereiding op Ascentie
Leven op een Sterrenschip
Door Suzan Caroll
DEEL 2
DE BOODSCHAP GAAT VERDER
“Jullie zijn je allemaal bewust van de gecompliceerde keten van gebeurtenissen die gecoördineerd moeten worden voor we onze volgende stap kunnen aankondigen. Het is vitaal dat deze Ascentie een deelgenootschap is tussen Aarde’s bewoners, Gaia zelf en ons, de leden van de Federatie. de Opgestegen Meester. Ook Elohim en Engelen zijn belangrijk bij deze transitie. Degenen die verloren zijn worden zich bewust dat de steeds toenemende resonantie van de Aarde hun “macht over” anderen aan het uithollen is.
“We vragen jullie allen om hen jullie ongeconditioneerde liefde te sturen. Zij hebben ons geschenk kort geleden gevoeld en dat heeft hen enorm verward. Ze denken alleen in termen van controle en dominantie en kunnen niet begrijpen dat er “gratis” liefde naar hen gezonden wordt. Ze vinden hun veranderende omgeving onprettig en vinden weinig troost in de weelde die ze verzameld hebben ten koste van anderen. We vragen dat jullie hen er aan herinneren via jullie bewustzijn, dat geld GEEN component is van de vijfde dimensie. Dus vertel aan jullie gegronde mensen dat hun financiële zorgen juist een van de drie dimensionale illusies zijn.
“Ik laat jullie teruggaan naar je taak in het weten dat jullie een prachtige bijdrage gegeven hebben aan ascentie. Afsluitend vragen we dat je een open lijn handhaaft naar het aura en lichaam van Gaia. Op dezelfde manier zenden de wezens van Aarde hun aandacht en intentie in het bewustzijn van ons, de vele Galactische Wezens die hun planeet omringen. Overvloedige felicitaties aan jullie, bemanningsleden, maar ook voor jullie gegronde uitdrukkingen.”
De transmissie eindigt en ik merk dat ik voor mijn computer zit om deze boodschap uit te typen. Ik weet dat de belevenis werkelijk is maar een flikkering van twijfel spoelt over me heen. Ik besluit om die twijfel te accepteren. Ik zal er niet tegen vechten maar zal in de plaats daarvan de twijfel ongeconditioneerde liefde sturen.
TERUGKEER NAAR HET SCHIP
Ik voel de behoefte om nu naar het Schip terug te gaan in mijn bewustzijn. Ik begin mijn terugkeer door met Kepier weer samen te smelten. Ik zie haar op haar stoel zitten mediteren. Misschien is dat wat me naar het Schip riep. Ik stel me voor dat ik ook op de stoelen zit, wat betekent dat ik in dat lichaam moet opgaan om dat te doen. Ik weerhoudt me te zeggen ‘haar’ lichaam want in feite is het ons lichaam, het lichaam dat we delen terwijl we in het vijf dimensionale leven zijn.
Het doet me goed om naar deze hogere frequentie van mijn ZELF terug te keren. Er is iets waar ik van houdt in de derde dimensie. Eigenlijk heb ik ontdekt hoe intens ik van die delen van de derde dimensie houdt waar ik van houdt. Er is ‘hier’ nog te veel duisternis maar ik denk het woord ‘daar’ omdat ik Kepier ben geworden.. Als Kepier ga ik door met mijn gedachten vanuit het perspectief van de vijfde dimensie.
Vanuit dit gezichtspunt kan ik naar de 3D Aarde kijken met een nieuwe blik. Ik kijk in die dimensie om dat te zien, en echt, het licht daar is enorm gegroeid. Terwijl ik dat doe voel ik veel andere leden van het Schip die ook orders volgen om onze liefdevolle wake te handhaven over de derde dimensie, want die heeft ons heel erg nodig in deze tijd. Onze gegronde mensen zijn nu wakker genoeg om onze aandacht te voelen zoals velen van ons op het Schip blij zijn om weer ons verbrede bewustzijn in hun richting te sturen.
Ik ga weer terug naar de vergadering en naar de visie van de vele ontwaakte gegronde mensen die zich bij ons voegen in hun vijf dimensionale bewustzijn, ook al zijn hun aarde voertuigen nog steeds verbonden aan de planeet. Ik begrijp nu dat ze hun ascentie aan het beoefenen zijn. Velen hebben hun Laatste Inwijding al voltooid waarbij ze hun diepste angsten moesten tegenkomen en die helen. Daarom zweven ze nu met hun vermogen om inter-dimensionaal te reizen. Als ik mijn bewustzijn verbreed, wordt ik in feite me bewust dat mijn gegronde mens bij mij is gekomen, en zijn veel bemanningsleden ook met hun gegronde mensen samengesmolten.
Ons multidimensionale Schip breidt haar frequentie bereik uit om de derde dimensie te kunnen omvatten. Wat omhoog gaat, komt ook naar beneden, wat naar beneden gaat, komt omhoog. En daarom heeft de cirkel van licht/bewustzijn zich uitgebreid tot aan de derde/vierde dimensie, en breidt nu ons vijf dimensionale schip uit tot aan de zesde en zevende dimensie. Ik kan de vormlozen van onze Arcturische GroepsGeest ons voelen feliciteren voor ons werk. Ik voel hoe ook zij ons Schip beginnen te bewonen als voorbereiding op de “grote finale”.
Ik besef dat mijn gegronde mens luistert, dus moet ik haar er aan herinneren dat er geen tijd is in onze werkelijkheid. Maar, er is wel het trillen van een Kosmische Moment van grote transmutatie die zich in potentie opbouwt. We kunnen deze potentie in onze vorm voelen met vergrote vreugde en ongeconditioneerde liefde. Ik moet me nu aan mijn taken wijden, maar voordat ik dat doe, stuur ik deze gevoelens in de harten en denken van elk ontwakend mens dat dit kan ontvangen. Mijn taken roepen me, maar ik zal mijn gegronde mens meenemen om met me te “werken”. Dat zal haar een grote gelegenheid geven om te oefenen in twee realiteiten tegelijk te zijn.
DRUKTE VAN ACTIVITEIT
Ik ben weer op het Schip. Ik sloot mijn ogen om te mediteren en ik ben onmiddellijk hier. Ik zeg ‘hier’ in plaats van daar, omdat ik nu meer gemakkelijk met deze werkelijkheid begin te ‘morfen’, telkens als ik hier kom. Toen ik voor het eerst met deze site begon midden in negentiger jaren moest ik mijn angst in de ogen zien over de radicale ideeën die ik kreeg. In feite begin ik nu pas enkelen daarvan vrij te geven en er zijn sommige boodschappen die nog te “ver weg” schijnen te zijn. Ik denk dat ik in mezelf praat om deze belevenis te geloven. Mijn lichaam en mijn oorspronkelijk besef zitten in de derde dimensie terwijl ik op een stoffelijke computer typ, maar mijn geest, ten minste een deel van mijn geest zit op het Sterrenschip.
Het verbaast me niet dat ik me op een Sterrenschip bevindt omdat dit al mijn hele leven een obsessie geweest is. In feite begon mijn terugkeer naar Kepier toen ik in december 2010 voor het eerst “naar buiten kwam” met dat ik als kind ontvoerd was door de Zeta. Toen was het dat ik me herinnerde dat ik voor het eerst in 1994 werd samengesmolten met Kepier, voordat ik zelfs met deze website begon. Sedert die tijd zijn mijn inter-dimensionale ervaringen enorm versneld. Er is een deel van me dat mijn belevenissen op het Schip niet wil delen maar ik moet waar zijn over wat ik denk dat mijn Missie is om mijn proces van ascentie te documenteren.
Als ik op het Schip kom, is er een gedoe van activiteit en een soort van voorbereiding. Deze keer ervaar ik mezelf als zuiver bewustzijn. Maar de bemanningsleden zijn in staat om me toch te zien in deze vorm en vertellen me waar ik Kepier kan vinden. Ik had haar zelf kunnen vinden maar ik moest weten of ze me konden zien. Ik zie ook anderen zoals ik ben, die hier als zuiver bewustzijn zijn en toch vormen vasthouden op de drie dimensionale Aarde. Daar deze mensen zuiver bewustzijn zijn zoals ik, is er geen vorm om te zien. Niettemin glimlach ik als ik zie dat ik gecommuniceerd heb met enkele van die mensen via het internet, en dat is ook communicatie via zuiver bewustzijn. Ik wil hun gezicht niet zien om me niet af te leiden van mijn ervaring van het GEVOEL over deze persoon.
Ik hoor van binnen nu dat reizen als zuiver bewustzijn en samensmelten met zuiver bewustzijn van andere inter-dimensionale reizigers een component is van de voorbereiding op ascentie. Wij allemaal brengen ons bewustzijn in de vijfde dimensie en nog verder om de plek voor te bereiden waar ons gehele wezen uiteindelijk naar toe gaat. Ik wordt er nu aan herinnerd dat velen van ons naar diverse plaatsen gaan, maar daar mijn anker van stoffelijkheid nog op Aarde is, kan ik alleen intens één plek tegelijk beleven.
Ik weet nu dat ik dit Sterrenschip uitkoos als die plek omdat ik hier als kind al vaak kwam. Maar natuurlijk, ik had die ervaringen vergeten. Ik herinnerde me de keren dat ik in het vreeswekkende schip van de Zeta’s was, omdat vrees makkelijk resoneert met de drie dimensionale Aarde. Nu de Aarde meer met liefde resoneert is het makkelijker om me de bezoeken op dit Sterrenschip te herinneren. Ik raad ieder van jullie die deze informatie leest, aan om mensen over de/het vijf dimensionale kenmerk frequentie/plaats (plaats is niet echt een 5D woord) te vertellen, die jullie steeds meer bezoeken. Op die manier wordt inter-dimensionaal reizen meer “normaal”.
OP DE BRUG
Ik ga terug naar het Sterrenschip en merk dat ik op de Brug ben. Ik kijk naar het beeldscherm en bekijk de myriaden andere Sterrenschepen die ons Schip omringen in onze hoger dimensionale locatie in Gaia’s vier dimensionale aura. Ons bestaan hier is buitengewoon behulpzaam voor Haar planetaire ascentie omdat dit Haar aura vult met vrede, rust en ongeconditioneerde liefde. En dan is Gaia in staat om dat gevoel naar Haar vele bewoners door te geven.
De cetaceans (walvissen, dolfijnen etc) zijn blij om met de Sterrenschepen te communiceren. In feite voel ik hun prachtige essentie en betreur alle schade die mensen hen hebben gebracht en aangedaan. Ik merk dat iedereen op de brug dezelfde emoties heeft en we gaan in elkaar op in EEN bewustzijn om onze liefdevolle compassie naar Gaia te zenden dat zo’n dapper Wezen is geweest tijdens Haar miljoenen jaren van stoffelijke uitdrukking. Net zo als Haar vele bewoners, weet Gaia dat de tijd van Haar opsluiting in een stoffelijke uitdrukking tot voltooiing komt.
Ik beleef de multidimensionale aard van de bemanningsleden. Maar zij kunnen ook mijn dromerij delen terwijl ze doorgaan met hun taken. Als bezoeker van zuiver bewustzijn ben ik vrij om zonder enige verantwoordelijkheid te observeren. Omgekeerd kunnen zij allemaal mijn Ziel lezen. Dus weten ze wie ik ben en dat ik een van hun gegronde mensen ben die mijn Terugkeer aan het beoefenen is. Ondanks dat, realiseer ik me dat ik nu de Brug moet verlaten. Ik respecteer dit gevoel en ben onmiddellijk weer in de Lounge.
Ik moet de lezer informeren dat mijn bezoeken beperkt zijn tot de informatie die mijn menselijke brein kan vertalen in het Engels. Ik kan in mij voelen dat er veel dingen bezig zijn die ik in geen enkele taal kan vertalen. In feite is het de poging om dat te doen die mijn frequentie verlaagt zodat dat ik niet langer het Schip kan ervaren. Daarom moet ik genoegen nemen met wat er door mijn bewustzijn heen komt en de computer ingaat. Ondanks dat voel ik de noodzaak om een minuut te stoppen en het Schip te beleven zonder de belevenis te moeten vertalen. Ik kom terug.
SIMULTANE ERVARINGEN
Ik ben terug, tenminste de gegronde mens is terug. Maar daar alles in deze reis op een multidimensionale manier plaats vindt, kan het misschien moeilijk zijn om dit te vertalen in een 3D taal Wat ik hiermee bedoel is dat ik diverse ervaringen tegelijkertijd had in hetzelfde NU. Ik kreeg les, feitelijk krijg ik les om multidimensionaal te ervaren en om dat te “saven” in een 3D file om er weer uit te halen als ik terugkom bij de computer en bij de computerhersenen. Dat wil ik nu proberen te doen.
Het is alsof sommige informatie die ik kreeg “gesaved” is in een frequentie waar ik geen toegang tot heb met mijn menselijk computerbrein. Ik begrijp dat het volle potentieel van mijn multidimensionale brein vermoedelijk het Drie Dimensionaal Werkend Systeem van mijn 3D versie hersenen overlaadt. Daarom, totdat ik leer hoe ik mijn Multidimensionaal Werkend Systeem moet gebruiken, moet er een systeem zijn om de “file” te saven op een bepaalde frequentie. Totdat mijn bewustzijn zich verbreedt tot aan die frequentie waarop ik het makkelijk kan lezen. Dus, de bewaarde file kan langzaam worden gedownload in bits van informatie om te verwerken als ik er klaar voor ben.
Nu zal ik proberen om mijn multidimensionale ervaring door te geven. De makkelijkste informatie om te onthouden is wat er eerst gebeurde. Na een tijdje was mijn denken toen té multidimensionaal voor me en de informatie werd in een file van een hogere frequentie gesaved. Wat ik eerst beleefde is dat ik in twee werkelijkheden tegelijk was, de werkelijkheid van de Nieuwe Aarde en de werkelijkheid van het Sterrenschip. Ik kon die twee ervaringen tegelijkertijd en simultaan vasthouden, maar toen ik mijn stoffelijke werkelijkheid samen met die twee probeerde vast te houden, of zelfs met een, voelde ik de dichtheid van mijn aardevoertuig aan mijn bewustzijn trekken. Toen, kon ik alleen maar een van de vijf dimensionale werkelijkheden vasthouden naast mijn stoffelijke werkelijkheid.
Gelukkig kon ik iets van die ervaring, om in twee vijf-dimensionale werkelijkheden tegelijkertijd te zijn, bewaren in mijn menselijke hersenen. Wat ik kreeg was dat, daar er geen tijd en geen ruimte in de vijfde dimensie is, er ook geen afscheiding is. En dus kon mijn 3D waarnemer de twee vijf dimensionale werkelijkheden omhelzen als ik volledig elke gedachte van mijn stoffelijke zelf zou loslaten. In verbinding met mijn stoffelijke zelf kon ik mijn gegronde zelf omhelzen met een van de andere twee vijf dimensionale werkelijkheden.
Terwijl mijn bewustzijn verbonden is met mijn drie dimensionale gedachten, kon ik alleen een van mijn vijf dimensionale werkelijkheden ervaren. Aan de andere kant toen ik elke gedachte van/aan mijn stoffelijke werkelijkheid kon loslaten, kon ik gemakkelijker tegelijkertijd de beide vijf dimensionale werkelijkheden beleven. Mij werd in het begin getoond dat we enkele seconden uit een werkelijkheid kunnen faseren (geleidelijk vervagen) zodat we een andere kunnen bezoeken. En toen, met oefenen, zullen we ons herinneren hoe we die twee werkelijkheden tegelijkertijd in ons bewustzijn laten lopen. Ik denk dat ik getraind ben, net zoals veel anderen al getraind zijn, om je/zich multidimensionaal denken te herinneren.
Een aspect van inter-dimensionaal reizen dat ik nog niet heb leren beheersen is om genoeg bewustzijn in mijn aarde voertuig vast te houden, als ik terugkeer naar de derde dimensie. Ik heb problemen gehad om me soms in de derde dimensie te focussen, specifiek als ik bezig ben met een wereldse, saaie actie. Het probleem is dat ik ‘space out’(wegtrek), dat ik mijn evenwicht verlies, val of dingen vergeet. Ik denk dat het documenteren van mijn ervaringen goed voor me is, omdat het een manier is om mijn Multidimensionale ZELF in het aardevoertuig te gronden. Daarom raad ik jullie aan als je inter-dimensionaal reist, om je ervaringen met anderen te delen
HET PORTAAL
Ik voel de behoefte om weer naar het Sterrenschip terug te keren. Ik heb mijn laatste nieuwsbrief geschreven over het inter-dimensionaal reizen en dat heeft de meeste tijd gekost van mijn meditatie tijd. Het is interessant hoe moeilijk het is om inter-dimensionaal reizen uit te leggen, ook al heb ik veel van mijn leven inter-dimensionaal gereisd. Ik denk dat een deel van mijn probleem is dat ik voortdurend mijn oude “angst tot oordelen” moet reinigen, over dat ik dit zelf verzon, het was “gewoon mijn bedenksel” (verbeelding) of welke op angst gebaseerde gedachte ook die mijn denken binnen kwam. Ik ben me er van bewust dat deze gedachten dienden om me te beschermen door me te dwingen me stil te houden over mijn innerlijke ervaringen. Ik werd in 1946 geboren, net na de Tweede Wereldoorlog en de gedachte aan inter-dimensionaal reizen werden vele tientallen jaren beschouwd als “krankzinnig”. Deze angsten werden zo diep opgeslagen in mijn onderbewustzijn dat ik ze niet eerder hoorde totdat ik mijn belevenissen publiekelijk meedeelde. Met deze inleiding zal ik mijn reis verder vervolgen.
Ik zit op mijn drie dimensionale bed en herinner me mijn leven op het Sterrenschip. Dit schijnt ver bij me weg te zijn, behalve als ik mijn aandacht in die richting leg. Ik begin het nu om me heen te voelen. Eerst is het visioen van het schip vaag, maar ik kan de stilte nog luider horen dan de radio die naast me staat te spelen. Ik val stil en voel dat mijn vorm begint te verschuiven/veranderen. Ik ben lichter, niet in kilo’s maar in substantie. Met andere woorden, ik ben niet langer een vaste substantie, maar schijn licht te zijn dat een vorm heeft aangenomen. Ik zie veel details van deze vorm, zoals vingernagels, maar ik weet dat ze daar alleen maar zijn omdat ik ze opzoek. Met andere woorden, waar ik ook naar zoek, weet ik dat ik dat zie.
Ik zoek mijn vijf dimensionale ZELF, Kepier en ze verschijnt onmiddellijk voor me. We hebben geen woorden nodig, noch gedachten. Onze emoties gaan in elkaar op, op een manier die duidelijker en krachtiger is dan taal. Als ik op deze manier tegen Kepier spreek, wordt mijn vorm helderder en heeft een grotere uitstraling. Ik voel dat mijn wereld en mijn stoffelijke zelf beginnen te resoneren op de frequentie van Kepier. Daarom, als mijn stoffelijk bewustzijn mijn vijf dimensionale ZELF binnengaat, voel ik mijn vijf dimensionale ZELF ook mijn stoffelijke vorm binnengaan.
Met andere woorden ik ga niet OMHOOG om het Sterrenschip binnen te gaan, ik ga naar BINNEN om het Sterrenschip binnen te gaan. Nu ga ik dieper en dieper naar BINNEN en zie een ongelooflijk schitterend licht vlak voor me. Het Licht is een levend Wezen en het roept me om naar binnen te gaan. Ik weet niet wat ik doe of waarom, maar ik zie mezelf opgaan in het Lichtwezen, dat eigenlijk een Portaal is. Dit Wezen moet mijn eigen innerlijke Portaal zijn waar de Arcturiërs over gesproken hebben. Ik hoor dat we ons innerlijk Portaal kunnen gebruiken om in de hogere rijken te reizen terwijl ons stoffelijke voertuig veilig en beschermd is.
Daar dit het geval is met mijn lichaam, ga ik het Portaal binnen. Terwijl ik dat doe, is er een korte ervaring van ‘leegte’ zonder kleur of geluid. Het gevoel bij deze leegte is heel neutraal, en ik weet dat er geen gevaar is. Dit is een plek ‘tussen-in’ waar ik ben en waar ik naartoe ga. Maar dit “gaan” is geen beweging. In plaats hiervan is het eigenlijk een projectie van mijn bewustzijn naar mijn Kern. Ik zie mijn Kern als een Gouden Licht. Naast mijn Kern staat Kepier met een glimlach op haar gezicht. Ik hoor: “We zijn EEN”. Het schijnt dat ik in mijn ZELF getransporteerd ben. Ik beredeneer dat ik nog op mijn bed zit en hoor dat ik op beide plekken ben. Deze twee realiteiten worden anders waargenomen omdat ze verschillende frequenties van licht zijn.
Het licht op het Schip is sterk geladen met protonen, terwijl op Aarde elektronen dominanter zijn. Ik kan de steeds aanwezige vermoeidheid voelen van mijn aardevoertuig in combinatie met de kracht en vitaliteit van mijn vijf dimensionale Lichtlichaam. Op dit moment resoneert mijn lichaam met de Nieuwe Aarde, en dat is de drempel-frequentie van de vijfde dimensie.
TRAINEN VOOR ASCENTIE
Het Sterrenschip heeft gekozen om haar resonantie te verlagen naar deze frequentie om het makkelijker te maken voor de opstijgende mensen om ons Schip te bezoeken. De opstijgende mensen van Aarde trainen zich voor ascentie door inter-dimensionale reizen te maken naar de vijfde dimensie. Vanuit onze multidimensionale uitdrukking kunnen we de golven van mogelijkheden zien die door het aangezicht van Gaia stromen. Deze energetische golven kolken omdat de tijd voor de eerste golf van ascentie naderbij komt. Natuurlijk, voor ons is er geen tijd, en voor de gegronde mensen, is “tijd” de vijand, omdat die ons bewustzijn bindt aan de derde dimensie.
Door de visie van mijn hoger dimensionale zelf, kan ik makkelijk een afstandelijk medeleven handhaven. Vanuit het perspectief van mijn vijf dimensionale ZELF kan ik zien dat alle emoties die op angst zijn gebaseerd me binden aan driedimensionale illusies. Vanuit dit gezichtspunt kan ik ook de oneindige stroom van ongeconditioneerde liefde voelen die een constante is in deze frequentie. Geen wonder dat ik zo EENZAAM was in mijn stoffelijke leven. Niemand en niets kon dit gevoel van ongeconditioneerde liefde vervangen die een constante gezel is bij deze resonantie. Ik hoop dat ik me dit gevoel kan herinneren als ik volledig terugkeer naar mijn aardevoertuig.
Behalve misschien als ik niet volledig hoef terug te keren. In begrijp dat deze werkelijkheid uit mijn denken vervaagt als ik in mijn aardevoertuig ben, maar ik realiseer me dat ik weet dat het nog steeds bestaat. Ik WEET dat nu. Daarom, als ik me alleen maar kan herinneren dat deze werkelijkheid ALTIJD bij me is, zelfs als die voorbij de waarnemingen van mijn werelds bewustzijn is, misschien zal ik die eenzaamheid dan niet voelen. Ik denk er nu aan dat toen ik deze vorm binnen ging, de essentie van deze vorm ook mijn aardevoertuig binnenging.
Misschien is het leven in twee realiteiten tegelijkertijd meer zoiets als het hebben van twee emoties op dezelfde tijd. Bijvoorbeeld als we angst en liefde samen ervaren omdat we van iets ZO veel houden dat we bang zijn als dit weggaat. Op dezelfde manier voel ik heel veel liefde in deze werkelijkheid maar ik voel tegelijkertijd mijn gegronde zelf de angst bestrijden dat niets hiervan misschien werkelijk is. Dat het dus niet echt is. Ik ben in beide van deze werkelijkheden tegelijkertijd. Een emotie heft de andere niet op. Op dezelfde manier heft de ene werkelijkheid de andere werkelijk niet op. Ze kunnen beide samen bestaan in het NU. Ik heb dat feit al lange tijd geweten maar het is heel anders als ik dit in mij kan VOELEN.
Het gaat erom dat ik, om me dit gevoel in mijn dagelijks leven te laten herinneren, me ook mijn multidimensionale bewustzijn moet herinneren. Multidimensionaal bewustzijn betekent niet een hoger bewustzijn. Het betekent ALLE bewustzijn. Daarom, als ik niet verloren raak in de afleidingen van het stoffelijke leven, kan ik dit GEVOEL van Thuis zijn op het Schip dat omringd is door ongeconditoneerde liefde, vast blijven houden, als ik door mijn dagelijkse leven ga.
Welk Thuis willen jullie graag beleven als je door je dagelijkse leven gaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten