Aartsengel Michaël aan Susan over hoe je praat over Ascentie met vrienden, relaties en kinderen.
17 oktober 2011
Door Steve Beckow
Steve: In haar recente lezing met Aartsengel Michaël, vroeg Susan hem hoe we over Ascentie praten tegen onze ongelovige vrienden en relaties en met onze kinderen. Dank aan Susan om onze kennis wat groter te maken. Iedere toevoeging helpt hier.
En dank weer aan jou Ellen, om die tape uit te schrijven in nauwelijks een halve dag. De audiofile zit hierbij zodat je naar Aartsengel Michaël kunt luisteren via Linda Dillon.
Linda zelf zal nu in Sedona zijn, in het weekend van 28 oktober met haar 15de jaarlijkse Council of Love Sedona Gathering. Details op http://counciloflove.com
Aartsengel Michaël: Ik ben Michaël, lieve, Aartsengel van Vrede. Mijn zuster, Aartsengel Gabriël wordt gekend als de Lelie van Liefde, maar ik wil gekend worden als de Aartsengel van Liefde. Lang geleden voor mijn ‘uitstapjes’ – jullie kunnen daar over denken als gevechten – voordat ik de titel Strijder voor de Vrede had verdiend – was ik een artiest, een musicus. Op een dag zullen jullie me Musicus van Liefde noemen. En ik zal de harmonieën van liefde voor jullie zingen en spelen. En je zult het helder horen, niet alleen met je hart maar ook met jullie oren. Dus, ja een beetje achtergrond, maar laten we nu tot onze zaken komen. [lach]
Susan: Eerst stel ik even Steve’s vragen. Zijn eerste is, hoe moeten we ons gedragen bij ongelovige vrienden en relaties om over de feiten te praten die we kennen over ascentie en onze bedoeling om te ascenderen, en hen toch niet willen ergeren?
AEM: Dit is een hele, hele goeie vraag. En omdat we over namen praten, en die term Krijger van de Vrede, die aan mij verbonden is – die ik ook claim voor mezelf – maar jullie, mijn legioenen, mijn geliefde mensen, mijn zachtaardigen, willen niemand ergeren. Ik ga nu twee kanten – zou jullie uitdrukking zijn – uitspreken. Ten eerste, ik wil graag dat jullie over jezelf denken als aan diplomaten, onderhandelaars, en ja, boodschappers. Het is geen punt – zoals ik al tegen jou gezegd heb, Susan, in jullie aandeel in deze heerlijke tijd samen – door zo met iemand te spreken dat ze zich voelen aangevallen, omdat wat er dan gebeurt is dat ze onmiddellijk in een defensieve houding en angst gaan trekken, en als ze daarin zitten, kan geen energiebeweging hen meer penetreren. Dus ben je absoluut juist te zeggen dat dit geen goed doet.
Wij hebben ons altijd afgevraagd waarom mensen argumenteren, zeg in de politiek, en zo heftig, lang nog na de kans om een punt te scoren, al is verdwenen. Denk er zo even over: Als je iemand uitlegt, van wie je erg houdt, dat je een ander geloof hebt, een andere godsdienst, een andere seksuele oriëntatie, of dat je een terminale ziekte hebt, dan zou je er naast gaan zitten op de bank en lief, zacht zeggen: Dit is wat er met me gebeurt. En omdat ik weet dat je van me houdt, wil ik dat je weet wat ik geloof. En het is belangrijk om dat woord geloof te gebruiken, omdat wat er aan het gebeuren is, de afbraak van het oude voorbeeld van geloofstelsels is; dus als je dit woord “geloof” gebruikt, richt je het nieuwe op, vervang je het en bouwt een nieuwe fundering. Dus zeg je: Ik geloof dat me dit gebeurt. En ik zal door het ascentieproces gaan. Dat is al begonnen. En dat wil je misschien wat verduidelijken – hoe je je voelt, wat je al ervaren hebt – afhankelijk van de openheid van de persoon waar je tegen praat.
Dan kun je zeggen: Ik ga hier niet telkens over praten als we bij elkaar komen omdat ik weet dat het niet met jou resoneert. Maar ik wil je ook laten weten dat als dit ook jouw pad is, ook al weet je het niet, ik tot onze almachtige God en Bron bidt, dat ook jij je pad zult vinden en dat ik in staat zal zijn om je te helpen.
Dus wat je dan doet is geen enkele vorm van confrontatie scheppen. Je zegt alleen, ik geloof dit, en dit is wat er met me aan de hand is. En je doet dit dan precies zo op de zelfde toon van de stem en manier waarop ik vandaag tegen je spreek. Dat is aardig, het is vriendelijk, het is weloverwogen. Het is niet indringend, omdat dit geen eren is van elkaar’s keuzen, besluiten en de heiligheid van hun heilige ruimte.
Als je nu op die manier handelt, komt je energie in zachte golven en penetreert het hart van anderen. Maar je wilt niet binnen dringen, en daarna laat je het los.
En als iemand sarcastisch is of je denkt dat ze sarcastisch zijn en ze zeggen: “Nou, wat is dat ascentie-ding dan voor je?” Dan kunnen ze nog kritisch zijn maar ze kunnen ook de deur wat open houden. Ze kunnen nieuwsgierig zijn. Dus, gebruik je onderscheiding, die heel sterk is, luister naar je hart of je lacht en zegt: “Nou, het gaat zo..” En dan deel je wat meer mee. Omdat als zij misschien onvermurwbaar zijn dat dit niet gebeurt – ze zijn zich niet onbewust van de veranderingen die op de planeet gebeuren – de bevolking, inclusief zij die op dit moment ‘nee’ zeggen, wordt wakker.
Het is verblijdend. Het is wonderbaarlijk. Maar de sleutel tot dat ontwaken is nooit een wakker schudden. Het is nooit kritisch of onvriendelijk. Het is nooit ‘uit-sluitend’: “Ik ga en jij niet.” Nee, de uitnodiging wordt met open armen en open hart toegestoken.
Laat me je een voorbeeld geven. Er is een tijd waarop verantwoordelijke ouders aan hun kinderen willen uitleggen waar baby’s vandaan komen, wat het voortplantingsproces van mensen is. En heel vaak is het antwoord van een kind gewoon dat het lacht en zegt: “Doe niet zo belachelijk!” En later gaan ze dat begrijpen. Dat is precies hetzelfde.
Dus, wees hier de verantwoordelijke. Deel de informatie en laat het dan los. Laat ze het wonder ontdekken dat ze worden hergeboren. Is dit duidelijk?
Susan: Ja, dank u. en dat voert ons eigenlijk heel goed naar de volgende vraag: Hoe kunnen we tegen onze kinderen praten over ascentie als ze niets weten van ascentie?
AEM: Als je tegen je kinderen praat, zoals je tegen iemand anders spreekt, dan doe je dat in liefde. En begrijp ook dat de grootse hoeveelheid, eigenlijk het groter percentage van deze hele onderneming – die van onze kant en jullie kant, en de kant van jullie sterrebroeders, en van Gaia – dat is energetisch geweest. Dit heeft die energetische penetratie in de kern van het wezen gebracht. Dus, denk niet dat de kinderen het niet binnenkrijgen. Zij, meer dan iemand anders, hebben deze energie ontvangen en verwelkomd. Ja, ook als ze soms van de muren lijken te springen.
Ze kwamen specifiek voor deze tijd en voor de tijd die erop volgt natuurlijk. Ze wilden die niet missen. Ze hadden kunnen kiezen om op een ander punt binnen te komen, maar dat deden ze niet. En we willen alle ouders daar buiten er aan herinneren en de tantes en ooms en de grootouders, dat ze jou kozen en jij koos hen. Maar ze kozen jullie niet alleen om omstandigheden en voor liefde, maar ook omdat zij wisten dat jullie in jullie wijsheid, met jullie zoete tederheid, en in jullie kracht dat je hen door dit proces heen zou helpen.
Wat wij willen voorstellen – en natuurlijk is dat afhankelijk van de leeftijd – de jongeren begrijpen dood. Grootouders, of overgrootouders, of de familiehond sterft Dus ze begrijpen dat proces… van vertrekken. En voor sommige ervan is dat proces van komen en gaan nog steeds van een kortgeleden herinnering. Dit is een gelegenheid voor ouders om te zeggen – en niet in het licht bij een dood – maar zeg gewoon: Je weet hoe dingen van vorm veranderen, dat op de een of andere manier, iets of iemand sterft? Maar er is ook nog een andere manier daarvoor, waarbij we onze vorm veranderen. Net zoals de engelen, ook zij kunnen een vorm aannemen op Aarde en ons helpen, nou, er is een goede kans, liefje, dat we dat gaan doen, samen als een familie.
Dus dit is iets waar ik aan werk. En ik werk eraan voor de hele familie. En dus als de tijd komt, neem ik je in mijn armen en neem je mee op dat reisje, waar we nog veel gelukkiger zullen worden dan vandaag. Het is niets om bang voor te zijn. Er is niets beangstigends aan. Maar ik wilde alleen dat jij weet dat er veel manieren zijn van leven en we willen ze allemaal uitproberen. Omdat leven over avontuur gaat.
Als het kind ouder is en we denken dan, weet je, dat is afhankelijk van het kind, we zeggen 12 tot 15 jaar, begrijpen ze al van energie en veranderen. Ze leven in een virtuele wereld, ze geloven in superhelden die andere vormen aannemen. Zij staan klaar voor het avontuur.
Dus dan spreek je tegen hen op een andere manier: dat er een mogelijke verschuiving staat te gebeuren waarbij de Aarde, Gaia, zich ontdoet van armoe en ziekte, gebrek en beperking; dat wij onze vibratie gaan verhogen; dat wij worden ge-herkalibreerd(een ander kaliber of andere schaalverdeling krijgen) om nog meer een efficiënt menselijk wezen te worden; en dat gaat over meer gecentreerd in je hart te worden en meer liefdevol te zijn, zodat er geen oorlog meer komt, daar zijn dan geen burgerlijke gevechten; daar is geen belasteren en geroddel meer of verbitterdheid. Want denk niet dat kinderen dat niet iedere dag op hun scholen zien; dat doen ze.
Dus, je spreekt op die manier tegen hen. Maar de sleutel is dat je vanuit je hart praat. Je kent je kinderen. Je kent hun harten. Je kent hun schoonheid. Je kent wat tot hen spreekt dat niet beangstigend is. En daarom praten we over de verwijdering van oorlog, van honger, armoede; dat ze kunnen leven op een planeet met schoon water en schone lucht.
Maar maak het niet – niet voor de jongeren of de ouderen – maakt het niet te serieus, omdat dit weer angst laat binnenkomen. Vergeet niet dat het paspoort het liefdevolle hart is, en je wilt in deze prachtige hartjes van zuiverheid geen angst laten binnenstromen. En voor sommige kinderen, als het thema eenmaal open is, zullen ze er eindeloos over willen praten. En weer anderen zullen zeggen: “Okay, dat is cool. Laat me weten wanneer.” en er helemaal niet over willen praten. En dat is ook goed. Beoordeel dat zelf.
Susan: Dank u Michaël. Ik denk dat onze tijd voorbij is. Maar ik kom terug. Dank opnieuw.
AEM: Lief hart, ga met mijn liefde. Ga met mijn zegeningen. En denk eraan dat we een deal hebben. Ga in vrede, lieve.
S: Dank u
AEM: Vaarwel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten